این حدیث یکی از محوری‌ترین احادیث در بحث‌های ماست؛ چراکه بسیاری از پیروان حلقه، حقانیت آن را به حال خوش در عبادات و توجه به فرایض دینی دانسته‌اند. اما وقتی اصل راهی که می‌روید، بدعت در دین باشد، حتی اصرارورزیدن در عبادت حجت شما به حساب نمی‌آید؛ چنانچه حدیث می‌گوید:
قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ما [زائده] مَنْعَمِلَ فِی بِدْعَهٍ خلافا [خَلَّاهُ] للشیطان [الشَّیْطَانُ] وَ الْعِبَادَهَ وَ أَلْقَى عَلَیْهِ الْخُشُوعَ وَ الْبُکَاءَ أَبَى اللَّهُ لِصَاحِبِ الْبِدْعَهِ بِالتَّوْبَهِ وَ أَبَى اللَّهُ لِصَاحِبِ الْخُلُقِ السَّیِّئِ بِالتَّوْبَهِ فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ أَمَّا صَاحِبُ الْبِدْعَهِ فَقَدْ أُشْرِبَ قَلْبُهُ حُبّاً وَ أَمَّا صَاحِبُ الْخُلُقِ السَّیِّئِ فَإِنَّهُ إِذَا تَابَ مِنْ ذَنْبٍ وَقَعَ فِی ذَنْبٍ أَعْظَمَ مِنَ الذَّنْبِ الَّذِی تَابَ مِنْه
کسی که در بدعتی بر خلاف دین عمل کند با شیطان و عبادت تنها وانهاده می شود و شیطان خشوع و گریه را به او القا می کند. خداوند از اینکه توبه بدعت گذاری را بپذیرد روگردان است. و از پذیرش توبه کسی که بد اخلاق است، ابا می کند. گفته شد: ای رسول خدا چرا چنین است. پاسخ فرمود: بدعت گذار قلبش از محبت بدعتش پر شده است. (شاید منظور این است که اگر هم به ظاهر توبه کند در باطن نمی تواند از آن دل بکند.)
منبع: راوندى کاشانى، فضل الله بن على، النوادر(للراوندی)، ۱جلد، دار الکتاب – ایران ؛ قم، چاپ: اول، بى تا
