در سومین سالگرد شهادت سردار دلها حاج قاسم سلیمانی و همراهانش در پی اقدام جنایتکارانه آمریکا و لزوم زنده نگه داشتن مکتب این شهید والامقام، نگاهی دوباره به واکنش های مخالفین جریان مقاومت در منطقه بسیار مهم است.
شادمانی از شهادت و توهین رسانه‌های وابسته به تشکیلات بهائیت در ایران و سایر کشورها قبل و بعد از شهادت ابرجهادگران جبهه مقاومتT عمق کینه و عناد بهائیت را نشان داد. تشکیلاتی که رسانه‌های رسمیش سکوت اختیار کردند اما عناصر و لشگر رسانه‌ای آنها در جای جای دنیا توهین و شادباش را برجسته سازی کردند.
بهائیتی که فقط شعار میدهد «فکر جنگ را با فکر قویتر صلح مقاومت کنید و فکر نفرت را با فکر قویتر عشق مقابله نمایید» در عمل ذره‌ای به شعارهایش پایبند نیست، آنها دم از صلح می‌زنند و از جنگ طلبی حمایت می کنند.
سابقه تشکیلات بهائیت نشان می دهد که برای هر رویداد مهم و یا بی‌اهمیتی که در مسیر منافع غرب و صهیونیست‌ها باشد سریع واکنش نشان داده و پیام صادر می کنند اما در مقابل اقدام غیرانسانی و جناتکارانه آمریکا در عراق روزه سکوت گرفتند.
در حالی که حتی برخی از مخالفین جمهوری اسلامی لب به ستایش و تقدیر از شهید سلیمانی گشودند و از رشادتهای او در جبهه نبرد با جریانات تکفیری و دفاع از زنان و کودکان مظلوم سوریه و عراق تمجید کردند، عرفان ثابتی و مرتضی اسماعیل‌پور ازجمله کارشناسان و مجریان بهائی بودند که وقیحانه به سردار دلها حاج قاسم سلیمانی توهین کردند و ایشان را جلاد خطاب کردند اما جنایات رژیم صهیونیستی در سرزمینهای اشغالی فلسطین را به گونه ای دیگر تفسیر می کنند بهائیتی که خود را مدافع حقوق مردم معرفی می کند در مقابل ترور یک قهرمان ملی و همراهانش که تشیع جنازه او در عراق و ایران حقیقت مردمی بودن ایشان را آشکار ساخت سکوت کردند.
تشکیلات بهائیت اگر با رقص و پایکوپی بهائیانی که در صفحات مجازی، افکارشان را منعکس می کردند مخالف بود، می توانست سکوت را بشکند اما فقط رضایت از حرکت ناجوانمردانه بهائیان در کنار مستکبران عالم بود که سکوت در برابر شهادت سردار را می پسندید، زیرا وجود شهید سلیمانی ها نه فقط برای مستکبران فعلی جهان بلکه برای کسانی که توطئه جامعه جهانی را در سر می‌پرورانند هم زیان داشت اما باید بدانند که با شهادت مردان خدا روح ایثار و جوانمردی در دلها و ضمیرهای روشن رنگ می‌گیرد و آینده‌ای تاریک را برای آنها رقم خواهد زد ان شاء الله.
خشونت و توهین در ذات تشکیلات بهائیت
